37 ایسّایا هر رۆچ، مزنێن پرستشگاها سَبکّ و تالیمَ دات. هر شپ چه شهرا ڈنّ، زئیتون نامکپتێن کۆهئے سرا شت و وتی شپی سباهَ کرت.
وهدے اورشَلیمئے نزّیکّا آتکنت و زئیتونئے کۆهئے دامُنا بئیتپاجیئے مێتگا رَستنت، ایسّایا دو مرید رئوان دات و
گڑا ایسّایا آ یله کرتنت و چه شهرا ڈنّ در آتک و بئیتاَنیائے مێتگا وتی شپی رۆچ کرت.
هُدائے سِپَت و سَنایا رَند، دێم په زئیتونئے کۆها راه گپتنت.
نون دێمی مردمانی مُچّیئے نێمگا تَرّێنت و گوَشتی: ”زانا من یاگی و رَهزنے آن که شما گۆن زَهم و لَٹّان په منی گِرگا آتکگێت؟ من هر رۆچ مزنێن پرستشگاها نِشتگ و مردم درس و سَبکّ داتگاَنت و شما منا نگپتگ.
دومی رۆچا، وهدے ایسّا و آییئے مرید چه بئیتاَنیایا در کپتنت، راها ایسّا شدیگ بوت.
بێگاه که بوت، ایسّا و آییئے مرید چه شهرا در کپتنت.
من هر رۆچ، شمئے دێما مزنێن پرستشگاها تالیم داتگ و شما منا نگپتگ. بله پاکێن کتابانی هبر باید اِنت سَرجم ببنت.“
وهدے زئیتون نامکپتێن کۆهئے سرا، بئیتپاجی و بئیتاَنیائے مێتگانی نزّیکّا رَست، وتی دو مریدی پێسرا دێم دات و
وهدے ایسّا زئیتونئے کۆهئے اێرکپئے نزّیکّا رَست، آییئے مریدانی مُچّیا په اے سجّهێن اَجِکّایی و مۆجزهان که آیان دیستگاَتنت، په گَل و شادهی و گۆن بُرزێن تئوارے، هُدا سَتا کرت و گوَشت:
آییا هر رۆچ مزنێن پرستشگاها تالیمَ دات. مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماش، آییئے کُشگئے جُهدا اَتنت،
رَندا، ایسّا در آتک و اَنچُش که آییئے هێل و آدت اَت، دێم په زئیتونئے کۆها شت. مرید هم آییئے رَندا شتنت.
چه سَرگوَزئے ائییدا شَش رۆچ پێسر ایسّا بئیتاَنیایا شت که ایلازَرئے لۆگ همۆدا اَت، هما ایلازَر که ایسّایا چه مُردگان زِندگ کرتگاَت.
ایسّائے دْرۆهۆک یَهودایا آ جاگهَ زانت، چێا که ایسّا و آییئے مُرید گێشتر همۆدا یکجاهَ بوتنت.
گڑا ایسّائے مرید، چه زئیتونئے کۆها پِر ترّت و اورشَلیما آتکنت. اے کۆه، چه اورشَلیما یکّ شَبَّتی رۆچێئے دوریا اِنت.