6 او اگن بگوَشێن که ’مردمی کارے بوتگ،‘ گڑا مردم مارا سِنگسارَ کننت، چێا که آیانی سِتک و باور همِش اِنت که یَهیا نبیے بوتگ.“
گڑا اۆدا شما چۆنێن چیزّێئے چارگا شتگێت؟ پئیگمبرێئے چارگا؟ هئو، شمارا گوَشان که یَهیا چه پئیگمبرێا هم مستر اِنت.
هیرودیسا په یَهیائے کۆشارێنگا شئور کرتگاَت بله تُرستی، چێا که مردمانی باور اَت یَهیا پئیگمبرے.
اگن بگوَشێن که چه انسانئے نێمگا بوتگ، گڑا مارا چه مردمانَ تُرسیت چێا که سجّهێن مردمان مَنِّتگ که یَهیا نبیے.“
لۆٹتِش ایسّایا دَزگیر بکننت، بله چه مردمانَ تُرستِش، چێا که مردمانی چمّا ایسّا پئیگمبرے اَت.
بله گوَشتِش: ”ائییدئے رۆچان نه، چُش مبیت که مردم آشۆپ بکننت.“
نون آیان لۆٹت ایسّایا دَزگیر بکننت، چێا که زانتِش ایسّایا اے مِسال همایانی بارئوا آورتگ، بله چه مردمانَ تُرستِش. گڑا ایسّااِش اِشت و شتنت.
تئو، او منی چُکّ! بُرزێن اَرشئے هُدائے نبی زانگَ بئے، چێا که تئو چه هُداوندئے آیگا پێسر، آییئے راه و کِشکا تچک و تئیارَ کنئے.
آیان وتمانوتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن ’چه آسمانا اَت،‘ گوَشیت: ’په چے ایمانۆ نئیاورت؟‘
پمێشکا پَسّئوِش دات: ”ما نزانێن چه کجا اَت.“
بله پَریسی و شَریَتئے کازیان چه یَهیائے دستا پاکشۆدی نگپت و هُدائے لۆٹ و واهگِش په وت نمَنّت.
بازێن مردمے آییئے کِرّا آتک. وتمانوتا گوَشگا اَتنت: ”یَهیایا هچّ مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش نداشت، بله اے مردئے بارئوا هر چیزّے که گوَشتگی، راست اِنت.“
گڑا پرستشگاهئے نِگهپانانی سرۆک گۆن وتی سپاهیگان شت و کاسِدِش گپت و آورتنت، بله په زۆر نه، چێا که تُرستِش ”چۆ مبیت مردم مارا سِنگسار بکننت.“