20 شپانکان، هرچے که اِشکتگ و دیستگاَت، په آیان هُدایا سِپَت و سَنا کنان پِر ترّتنت، چێا که اے سجّهێن هما ڈئولا اَتنت که گۆن آیان گوَشگ بوتگاَت.
هُداوندا ستا و سنا بات، اِسراییلئے هُدایا، اَبد تان اَبد. سجّهێن مردم بگوَشاتنت: ”انچُش بات. آمین.“ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنیآدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا
هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنیآدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا.
وهدے مردمان اے کار دیست، تُرستِش و هُدااِش ستا کرت و ساڑات که مردمی اینچک واک و اِهتیار داتگاَنت.
یَهیایا جارَ جت و گوَشتی: ”چه من و رَند، مردے کئیت که چه من باز زۆرمندتر اِنت و منا اے لاهکی هم نێست که کۆنڈان بکپان و آییئے کئوشبندان ببۆجان.
هما دمانا کۆر بینا بوت، هُدایا سِپَت و سنا کنان، ایسّائے همراهیا رهادگ بوت. مردمان که چُش دیست، آیان هم هُدائے شُگر گپت.
اے هبرانی اِشکنگا رَند، آ بێتئوار بوتنت، هُدااِش ستا و سنا کرت و گوَشتِش: ”راست اِنت که هُدایا درکئوم هم، پشۆمانیئے مۆه داتگاَنت که چه وتی گناهان تئوبه بکننت و اَبدمانێن زِندا برسنت.“