6 آ، اشتاپی چه درچکا اێر کپت و ایسّایی په گَل و شادهی وتی لۆگا وشّاتک کرت.
وهدے ایسّا هما جاگها رَست، بُرزا چارت و گوَشتی: ”او زَکّا! زوتّ جَهلا اێر کپ، که مرۆچی من تئیی مهمان آن.“
وهدے مردمان اے دیست، وتمانوتا نُرنڈان گوَشتِش: ”ایسّا گُنهکارێن مردێئے لۆگا مهمان بوتگ.“
گڑا آ، په اِشتاپی راه گپت و همۆدا شتنت، ایسُّپ و مَریمِش در گێتکنت و نُنُّکِش کَهدانئے تها دیست.
گڑا لاویا وتی لۆگا په ایسّائے شرپا، پُرمڑاهێن مهمانیے کرت. اے مهمانیا، بازێن مالیاتگیر و لهتێن دگه مردم گۆن آیان گۆن اَت.
لیدیَها گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان پاکشۆدی کرت. پاکشۆدیا رَند، آییا دَزبندی کرت و گوَشت: ”اگن شما منا هُداوندێن ایسّائے هَکّێن مَنّۆگرے زانێت، گڑا بیاێت منی لۆگا بدارێت.“ لیدیَها گۆن وتی بازێن گوَشگا مارا مَنّێنت.
رَندا آییا وتی لۆگا برت و ورگ داتنت، آییئے جند و آییئے لۆگئے سجّهێن مردم، چه آییئے هُداباوَریا گَل و شادان بوتنت.
گڑا، همایان که آییئے کُلئو و پئیگام زرت، پاکشۆدی هم کرت و آ رۆچا، کِساس سئے هزار مردم گۆن باوَرمندان هۆر بوت.