37 وهدے ایسّا زئیتونئے کۆهئے اێرکپئے نزّیکّا رَست، آییئے مریدانی مُچّیا په اے سجّهێن اَجِکّایی و مۆجزهان که آیان دیستگاَتنت، په گَل و شادهی و گۆن بُرزێن تئوارے، هُدا سَتا کرت و گوَشت:
وهدے اورشَلیمئے نزّیکّا آتکنت و زئیتونئے کۆهئے دامُنا بئیتپاجیئے مێتگا رَستنت، ایسّایا دو مرید رئوان دات و
وهدے ایسّا مزنێن پرستشگاهئے دێم په دێما زئیتونئے کۆهئے سرا نِشتگاَت، پِتْرُس، آکوب، یوهَنّا و اَنْدْریاس آییئے کِرّا آتکنت و په هَلوت و اِهوتے جُستِش کرت:
هُدائے سِپَت و سَنایا رَند، دێم په زئیتونئے کۆها راه گپتنت.
هما دمانا کۆر بینا بوت، هُدایا سِپَت و سنا کنان، ایسّائے همراهیا رهادگ بوت. مردمان که چُش دیست، آیان هم هُدائے شُگر گپت.
دگه هِزمتکارے آتک و گوَشتی: ’او واجه! اِش اِنت تئیی داتگێن اَشرپی که من دَزمالێا بستگ و اێر کرتگاَت.
وهدے زئیتون نامکپتێن کۆهئے سرا، بئیتپاجی و بئیتاَنیائے مێتگانی نزّیکّا رَست، وتی دو مریدی پێسرا دێم دات و
اَنچُش که ایسّا دێما رئوان اَت، مردمان وتی شال و چادر راهئے سرا چێرگێجان کرتنت.
سجّهێنانی دلا تُرسے نِشت و هُدایا سِپَت و سَنا کنان، گوَشتِش: ”مئے کِرّا مزنێن نبیے ودی بوتگ“ و ”هُدا وتی کئومئے کُمکّ کنگا آتکگ.“
آ مزنێن رُمب پمێشکا ایسّائے پێشوازیا آتک که اِشکتگاَتِش که ایسّایا اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتگ.