28 چه اے هبران و رَند، ایسّا پێسر و پێشگام دێم په اورشَلیما رئوگا اَت.
آییئے پَسّئوا، ایسّایا چُش گوَشت: ”یَهودی مردے چه اورشَلیما دێم په اَریهائے شهرا رئوگا اَت. راها، دُزّان گپت و آییئے مال و مَڈّی پُلِت و آییئے گوَرئے پُچّ و پۆشاک کَشِّتنت، آییئے جند جت، لَٹّ و کُٹّ و نێمزَدگ کرت و راهئے سرا دئور دات و شتنت.
بله چه آییا پێسر، منا پاکشۆدیے زلورت اِنت، که په آییئے سَرجم کنگا باز پرێشان و بێتاهیر آن.
پدا ایسّایا وتی دوازدهێن کاسِد یکّ کِرّے برتنت و گوَشتی: ”نون ما اورشَلیما رئوگا اێن، هر چیزّے که نبیان انسانئے چُکّئے بارئوا نبشتگ، آ سجّهێن اۆدا سَرجمَ بنت.
وهدے ایسّائے چست بئیگ و آسمانا رئوگئے وهد نزّیکّ بوت، گڑا گۆن دلجمێن شئورے دێم په اورشَلیما راه گپت.
ایسّایا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”وتی زَهما جُتکا کن! من آ پیالها نۆش مکنان که پتا منا داتگ؟“
نون هما ڈئولا که مَسیها وتی جسم و جانا سکّی سگّت، شما هم په اَنچێن کارێا تئیار ببێت، پرچا که هر وهدا کسێا مان جسما سکّی سگّتگ، چه گناها رَکّتگ.