5 بله اے جنۆزام منا دلسیاه کنگا اِنت. پمێشکا گهتر اِنت اِشیئے هَکّا بگران و بدئیان. چُش مبیت گۆن وتی هر رۆچیگێن رئوگ و آیگا منا گێشتر دلسیاه بکنت.‘“
بله ایسّایا جوابے ندات. نون مریدان دَزبندی کرت: ”اِشیا یَل کن، گلّێنی، مئے رَندا کپتگ و باز کوکّار کنگا اِنت.“
شمارا گوَشان، اے مرد اگن په دۆستیا پاد مئیئیت و آییا چیزّے مدنت، بله چه آییئے بازێن لێزگی و لێس و پِلّێسا پادَ کئیت و هرچے آ لۆٹیت دنتی.
هما شهرا، جنۆزامے هم هستاَت که هروهد کازیئے کِرّا آتک و مِنّتوار اَت که آییئے هَکّا چه دئینکارا بگیپت.
آ که چه سجّهێنان پێسر و پێشگام اَتنت، کۆرِش هَکَّل کرت و گوَشتِش: ”بسّ کن، بێتئوار بئے!“ بله آییا گێشتر کوکّار کرت: ”او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات.“