37 هالِش دات: ”ایسّا ناسِری گوَزگا اِنت.“
اۆدا، ناسِرَهئے شهرا جَهمنند بوت تان اے پئیما نبیانی هبر راست و پَدّر ببیت که آ ناسِری گوَشگَ بیت.
وهدے کۆرا مهلوک و مُچّیئے تئوار اِشکت، جُستی کرت: ”چے بئیگا اِنت؟“
گڑا آییا کوکّار کرت: ”ایسّا، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات.“
ایسّا گۆن آیان پدا ناسِرَها شت و آیانی سجّهێن هبری گپت و مَنِّتنت. آییئے ماتا اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت.
پیلیپُس نَتْناییلئے کِرّا شت و گوَشتی: ”ما هما کَس در گێتکگ که موسّایا تئوراتئے تها آییئے بارئوا نبشته کرتگ و آ دگه نبیان هم آییئے بارئوا نبشته کرتگ. آ، ایسّا ناسِری اِنت، ایسُّپئے چُکّ.“
پیلاتوسئے هُکما مئیارنامگێئے سرا نبشته‌اِش کرت و سَلیبئے سرا دْرتکِش. نبشته اے ڈئولا اَت: ”ایسّا ناسِری - یَهودیانی بادشاه.“
او اِسراییلیان! دِلگۆش کنێت. اَنچُش که شما وتَ زانێت، هُدایا شمئے نیاما مۆجزه و اَجِکّایی و اَجَبَّتێن نشانی چه ایسّا ناسِریئے نێمگا زاهر و پَدّر کرت و اے ڈئولا په آییا گواهی داتی.
گڑا شما سجّهێن و اِسراییلئے درُستیگێن کئوم بزانێت، اے مرد که دْراه و تئیار شمئے دێما اۆشتاتگ، چه ایسّا مَسیه ناسِریئے نامئے برکتا دْراه بوتگ. شما ایسّا سَلیب کَشّت و کُشت، بله هُدایا چه مُردگانی نیاما زندگ کرت.
