8 گۆن آییا نگوَشیت: ’پێسرا په من ورگ اَڈّ کن، تان من نئوارتگ تئو منی هِزمتا بۆشت، وهدے من هلاس کرت گڑا تئو بوَر؟‘
وهدے ایسُّپا دیست که بِنیامین گۆن اِنت، وتی لۆگئے پێشکاری گوَشت: ”اے مردمان منی لۆگا بیار. پَس و کۆش کن و ورگے تئیار کن که اے مردم سُبارگا منی کِرّا اَنت.“
بَهتاور اَنت هما هِزمتکار که آیانی هُدابُندَ کئیت و گندیت آگه و هُژّار اَنت. باور کنێت هُدابُند وت په آیانی هِزمتا لانکَ بندیت، آیانَ نندارێنیت و ورگ دێما دنت.
چه شما آ کَس کئے اِنت که آییئے هِزمتکار چه ڈگارانی نَنگار کنگ، رمگئے چارێنگ و کارئے هلاس کنگا بیئیت، واهند آییا بگوَشیت: ’زوتّ بیا و بنند و ورگ بوَر؟‘
هُدابُند، وتی هِزمتکارئے شُگر و مِنّتا گیپت که ’تئو منی هُکم مَنّتگ؟‘ نه، هچبر.
ایسّا چه ورگئے سرا پاد آتک، وتی کَباهی کشّت و لانکیگے سْرێنا بستی.