7 چه شما آ کَس کئے اِنت که آییئے هِزمتکار چه ڈگارانی نَنگار کنگ، رمگئے چارێنگ و کارئے هلاس کنگا بیئیت، واهند آییا بگوَشیت: ’زوتّ بیا و بنند و ورگ بوَر؟‘
گۆن آیان گوَشتی: ”اگن چه شما کَسێا مێشے هست و شَبَّتئے رۆچا چاتێا بکپیت، هما دمانا مێشا چه چاتا درَ نکنت؟
هُداوندێن ایسّایا آییئے پَسّئوا درّاێنت: ”او شَتَلکارێن ریاکاران! چه شما هچکَس شَبَّتئے رۆچا وتی هر و گۆکان چه وتی بَنجاهانَ نبۆجیت و ڈنّا په آپ دئیگا نبارت؟
گڑا ایسّایا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی: ”چه شما کئے اِنت که آییئے چُکّ یا گۆک شَبَّتئے رۆچا چاتا بکپیت و آییا هما دمانا چه چاتا در مکنت؟“
هما ڈئولا که نوهئے باریگا بوتگ، انسانئے چُکّئے رۆچ هم اَنچُشَ بیت.
گوَشتی: ”اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما تودئے اے درچکا هُکم کرتَ کنێت که ’وتا چه بُنا بگوَج و برئو زِرئے تها برُد و بسَبز‘. آ وهدا، درچک شمئے هُکما مَنّیت.
گۆن آییا نگوَشیت: ’پێسرا په من ورگ اَڈّ کن، تان من نئوارتگ تئو منی هِزمتا بۆشت، وهدے من هلاس کرت گڑا تئو بوَر؟‘