5 ایسّائے کاسِدان گۆن هُداوندێن ایسّایا گوَشت: ”واجه! مئے سِتک و باوَرا گێش کن.“
ایسّائے کاسِد، آییئے گوَرا پِر ترّتنت و وتی سجّهێن کرتگێن کار و داتگێن تالیمئے بارئوا ایسّااِش هال دات.
بچکّئے پتا هما دمانا کوکّار کرت و گوَشتی: ”منا باور اِنت، اگن منی باور نِزۆر اِنت، کُمکّ بکن تان پُرزۆرتر ببیت.“
وهدے هُداوندێن ایسّایا آ جنۆزام دیست، آییئے سرا سکّ بَزّگی بوت و گوَشتی: ”مگرێو.“
په جُست کنگا هُداوندێن ایسّائے کِرّا دێم دات که ”بارێن، تئو هما ائے که آیگی اَت، یا ما په دگرێا رَهچار ببێن؟“
من مَسیهئے برکَتا هرچے کرتَ کنان، چێا که هما منا زۆر و توانَ دنت.
او براتان! هَکّێن گپّ اِش اِنت که ما باید اِنت مُدام په شما هُدائے شُگرا بگرێن، چێا که شمئے ایمان رۆچ په رۆچ رُدان اِنت و په یکدومیا شمئے سجّهێنانی مِهر هم گێش بئیان اِنت.