13 گۆن بُرزێن تئوارے گوَشتِش: ”او واجه ایسّا! ترا مئے سرا بَزّگ بات.“
کَنهانی جنێنے که همۆدئے مردمے اَت آتک و کوکّاری کرت: ”او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات. پلیتێن روهے منی جنکّا سکّ آزارَ دنت.“
ایسّا چه اۆدا راه گپت، راها دو کۆر گْوانک جنان آییئے رندا کپت و گوَشتِش: ”او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا مئے سرا بَزّگ بات.“
باز رَندا، جِنّ آییا په کُشگا آس و آپا دئورَ دنت. اگن تئیی دستا بوتَ کنت، ما بَزّگ اێن، مَدَت کن.“
ایسّایا که دیستنت گوَشتی: ”برئوێت وتا په دینی پێشوایان پێش بدارێت.“ آ، راه گپتنت و راهئے نیاما، پاک و پَلگار بوتنت.
شَمونا گوَشت: ”واجه! دۆشی ما سجّهێن شپ دلسیاهی کَشّتگ و مارا هچّ ماهیگ دستا نکپتگ، بله نون که تئو گوَشئے، من دامان آپا دئورَ دئیان.“