10 همے پئیما شما هم، آ سجّهێن هُکمان که شمارا دئیگ بوتگاَنت سَرجم بکنێت و بگوَشێت که ’ما تئیی هِزمتکار بئیگئے لاهک هم نهاێن، تهنا وتی زِمّه و ڈُبَّه سَرجم کرتگاَنت.‘“
اے نابودێن گُلاما ڈنّا تَهاریا دئور بدئیێت. اۆدا گرێونت و دَنتان په دنتانَ درُشنت.‘
ایسّا دێم په اورشَلیمئے رئوگا، چه سامِرَه و جَلیلئے سیمسران گوَزگا اَت.
هُدابُند، وتی هِزمتکارئے شُگر و مِنّتا گیپت که ’تئو منی هُکم مَنّتگ؟‘ نه، هچبر.
”کئیا آییارا چیزّے داتگ که بَدلا چیزّے بگیپت؟“
سجّهێنان وتی دێم ترّێنتگ و هۆریا ناهودَگ بوتگاَنت، کَسّ شَرّێن کار کنگا نهاِنت، هچکَس.
هما که پێسرا ترا هچّ پائدگی ندات، بله نون په تئو و په من، دوێنان پائدَگمَند اِنت.