6 پَسّئوی دات: ’منا یکّ سَد کئیل زئیتونی رۆگن وام پِر اِنت.‘ هسابدارا گوَشت: ’بگر، اِش اِنت تئیی وامانی کَبز، زوتّ بنند و پنجاه کئیل بنبیس.‘
رۆنند بوت و هُدابُندا گۆن وتی کارمَسترا گوَشت: ’گُڈسری کارِندهان بگر تان ائولیگێنان، سجّهێنانی مُزّا بدئے.‘
اگن په دگرانی مالا راست و تچک مبێت، کئے اِنت که شمئے وتی مالا، شمارا بدنت؟
آییا واهندئے وامدار یکّ یکّا وتی کِرّا لۆٹتنت. چه ائولی وامدارا جُستی گپت: ’ترا منی واهندئے چینچُک وام پِر اِنت؟‘
پدا چه دومی وامدارا جُستی کرت: ’ترا چینچُک وام پِر اِنت؟‘ گوَشتی: ’یکسَد کئیل گندم.‘ هسابدارا گوَشت: ’اے تئیی وامانی کَبز اِنت. بگر و هشتاد کئیل بنبیس.‘
شمارا گوَشان که دنیائے اے بێوپاێن مالا په شَرّێن دۆستانی شۆهاز کنگا کار بندێت، تانکه وهدے اے مالَ هَلّیت، شمارا اَبدمانێن جهانا وشّاتک بکننت.
اۆدا شَش سِنگێن کونزگ اێر اَت که هر یکّێا هشتاد تان سَد و بیست لیتر آپَ داشت و یَهودیانی شُشت و شۆدی رسمان کارمرزَ بوتنت.
چه آیانی مالان هچّ چیزّ مدُزّنت و شَرّێن اَمانَتدار ببنت تانکه هما تالیم که مئے رکّێنۆکێن هُدائے بارئوا اِنت، آ تالیما په مردمان دِلکَشّ بکننت.