27 هِزمتکارا پَسّئو دات: ’تئیی برات پدا لۆگا آتکگ و نون که آ په وشّی و سلامَتی رَستگ تئیی پتا جشنے گپتگ و آ پابُندی گوَسکی کُشتگ.‘
گڑا آییا دگه لهتێن گُلام راه دات و هُکمی کرت که گۆن هما لۆٹتگێن مردمان بگوَشنت: ’شامُن تئیار کرتگ، کاییگر و پابُندی گوَسک هِلار کنگ بوتگاَنت و هر چیزّ تئیار اِنت، بیاێت آرۆسئے مهمانیا گۆن ببێت.‘
چه هِزمتکاران یکّے لۆٹت و جُستی کرت: ’اِدا چے بئیگا اِنت؟‘
گڑا، مسترێن برات سکّ زَهر گپت و نلۆٹتی لۆگا برئوت. بله پت ڈنّا آتک و آییئے وشّان کنگا مِنّتوار بوت.
بله تئیی اے چُکّا تئیی مال گۆن کَهبگێن جنێنان گار و گارت کرتگ و تئو په آییئے پِر تَرّگا پابُندی گوَسک کُشتگ.‘
منی کِرّا آتک و اۆشتات و گوَشتی: ’او منی برات شاوول! تئیی چمّانی رُژنایی پِر بتَرّات و مئیم بکناتئے.‘ هما دمانا منی چمّ پدا رُژنا بوتنت و من آ دیست.
هَنّانیا شت و هما لۆگا رَست، شاوولی دست پِر مُشت و گوَشتی: ”او منی براتێن شاوول! هما هُداوند بزان ایسّا، که راها په تئو زاهر بوت، منا راهی داتگ که تئو پدا بگندئے و چه هُدائے پاکێن روها پُرّ ببئے.“
بله چه اِد و دێم گُلامے هساب مبیت، چه گُلامێا بالاتر، دۆستیگێن براتے هساب ببیت. منا وَه سَکّ دۆست اِنت، ترا اَنگت گێشتر دۆست اِنت، اِنسانی هسابا هم و هُداوندئے سرا باوَرمندێن براتێئے هسابا هم.