25 بله مسترێن چُکّ ڈگارانی سرا اَت. وهدے لۆگئے نزّیکّا رَست و ساز و زێملئے تئواری اِشکت،
وهدے هُداوندا سَهیونئے وشبَهتی پِر تَرّێنت و آورت ما پوره واب گندگا اتێن.
گۆن ناچ آییئے ناما ستا بدئیات و آییا گۆن ژانگ و چَنگ بنازێناتنت.
آییا گۆن ژانگ و ناچ ستا کنێت، گۆن سیمّی سازان و نَلا ستاای کنێت.
تئو منی مۆتک ناچ و سُهبتے کرت، سوگی گُد و پۆشاک در کرت و منا گۆن شادمانیا پۆشێنت،
پئیگمبرێن مَریم که هارونئے گُهار اَت، آییا کَنجَریے زرت و پاد آتک. سجّهێن جنێن کَنجَری جنان و ناچ کنانا پاد آتکنت گۆن.
چێا که منی اے چُکّ مُرتگاَت بله نون پدا زندگ بوتگ، گار اَت و نون ودی بوتگ. اے ڈئولا آیان گَل و شادهی کرت.‘
چه هِزمتکاران یکّے لۆٹت و جُستی کرت: ’اِدا چے بئیگا اِنت؟‘
آ، هما چُکّانی پئیما اَنت که بازارا نِشتگاَنت و یکدومیا گوَشگا اَنت: ’ما په شما نَل و کَلَم ساز کرت، بله شما ناچ و سُهبت نگپت، ما په شما مۆتک آورت، بله شما اَرسے نرێتک.‘