هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه چێر و پناهێن مَنّا بَهرے دئیان. من آ مردما اسپێتێن سِنگے هم دئیان که آییئے سرا نۆکێن نامے نبشته اِنت. اے ناما تهنا هما زانت که آییا دئیگَ بیت.
من ترا نسیهتَ کنان که چه من آسا تاپتگێن تِلاه په بها بزور تانکه هستۆمند ببئے، اسپێتێن پۆشاک په بها بزور و گوَرا کن که تئیی بێننگێن جاندری چێر ببیت و په وتی چمّان مَلَم په بها بزور و چمّان بمُش تانکه دیست بکنئے.
چه اِشان و رند، من چارت تَه بلاهێن مُچّیے که کَسّا هساب کرتَ نکرت. آ چه هر کئوم، کَبیله، راج و زبانا اَتنت و تَهت و گوَرانڈئے دێما اۆشتاتگاَتنت. آیان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و مَچّی پیشِّش دستا اَت.