20 گڑا پاد آتک و دێم په پتئے لۆگا رهادگ بوت. پتا که چه دورا دیست دلی په آییا سُتک و په اِشتاپی آییئے دێما تچان بوت و گوَراَمبازی کرت و چُکّتی.
بله ایسّو په وتی براتئے گِندُکا تچان بوت. آکوبی گوَراَمباز کرت، دَستی آییئے گردنا دئور داتنت و چُکّتی. دوێنان گرێت.
گڑا ایسُّپا وتی برات بِنیامین گُلاێش کرت و گرێتی. بِنیامینا هم ایسُّپ گُلاێش کرت و گرێتی.
ایسُّپا وتی اَرّابه تئیار کناێنت و گۆشِنا، وتی پت اِسراییلئے چارگا شت. اَنچۆ که ایسُّپ پتئے کِرّا سر بوت، پتی گلاێش کرت و تان دێرا گرێتی.
بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.
تئو، او هُداوند، نێک و بَکشنده ائے و په آیان چه مِهرا سررێچ ائے که گۆن تئو پریاتَ کننت.
چ. منا وتی هِزمتکارانی ڈئولا یکّ هِزمتکارے بکن.‘
چُکّا گوَشت: ’او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و نونَ نکرزان که تئیی چُکّ گوَشگ ببان.‘
هُداوندئے اے لبز و کئول اێوَک و تهنا په شما نهاِنت، په شمئے چُکّ و اۆبادگ و آ دگه دورێن هَند و دَمگانی هما مردمان اِنت هم، که مئے هُداوندێن هُدا آیان وتی کِرّا تئوارَ کنت.“
سجّهێنان پولُس گُلاێش کرت، چُکِّت و باز گرێتِش.