28 کئے اِنت آ که لۆٹیت بُرجے ببندیت، بله چه بُرجئے بندگا پێسر، منندیت و آییئے زرّ و مالئے هسابا مکَشّیت و مچاریت که بارێن اے کارئے سَرجم و پوره کنگئے واک و توانی هست یا نه؟
سجّهێن مردم، په منی نامئے سئوَبا چه شما نَپرتَ کننت. بله هما که تان آهِرا سکّیانَ سگّیت، آ رَکّیت.
ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“
اگن کَسے وتی سَلیبا بَڈّا مکنت و منی رَندا مئیئیت، آ هم منی مرید بوتَ نکنت.
چێا که اگن اے بُرجئے بُنرِدا اێر بکنت و نێمتمان بِلّیت، سجّهێن مردم که گندنت، آییا کَلاگ و ریشکندَ کننت و
همے پئیما، چه شما هرکَسے، تان وهدے که چه وتی سجّهێن مال و هستیا دست مکَشّیت، منی مرید بوتَ نکنت.
بله پولُسا گوَشت: ”چیا شما گْرێوێت و منی دلا پرۆشێت؟ من بند بئیگا بِلّ، اورشَلیما، په هُداوندێن ایسّائے نامئیگی وتی زِندئے نَدر کنگا هم تئیار آن.“