18 بله چه آ سجّهێنان هر یکّێا نیمّۆنے کرت و نئیاتک. یکّێا گوَشت: ’من یکّ ڈگارے په بها گپتگ و باید اِنت په آییئے چارگا برئوان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.‘
مهمانیئے رۆچا، گۆن وتی گُلاما گوَشتی: ’برئو منی مهمانان بگوَش: ”بیاێت که هر چیزّ نون تئیار اِنت.“‘
دگرێا گوَشت: ’من پنچ جُپت کاییگر گپتگ و په آیانی چارگ و چَکّاسگا سر گپتگان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.‘
ایسّایا آ مرد چارت و گوَشتی: ”په هَزگار و مالدارێن مردمان هُدائے بادشاهیا پاد اێر کنگ سکّ گران اِنت.
شِزّ و ڈَنگرانی تها رِتکگێن تُهمانی مانا، هما مردم اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت، بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپَه و ائیش و نۆشان مانَ گیشّنت و هۆشگ و بَرَ نئیارنت.
آ وتی مهلوکئے نیاما آتک و مهلوکا آ نمَنِّت.
بله شما نلۆٹێت منی کِرّا بیاێت و شمارا اے زِند برسیت.
بِلّ تُرے منی جندا جسمئے سرا اۆست و اُمێت کنگئے سئوَب هست. اگن دگه کسێا جِسمئے سرا اۆست و اُمێت کنگئے سئوَب هست، گڑا منا وَه گێشتر.
چێا که دێماسا وتی دُنیادۆستیئے سئوَبا منا یله کرتگ و تِسالونیکیئے شهرا شتگ. کْریسْکیس گَلاتیَها شتگ و تیتوس دَلماتیَها.
مردم راستیئے نێمگا دلگۆشَ نکننت و وَتگڑێن کسّهانی رندا کپنت.