8 بله باگپانا پَسّئو دات: ’واجه! دگه یکّ سالے بِلّی، من اِشیئے بُنا کۆچان و کلۆنڈان و سَماتَ دئیان،
گڑا هُدایا گوَشت: ”گار و گُمسارِشَ کنان.“ بله آییئے گچێن کرتگێن موسّا نیاما کپت و په آیانی تباه کنگا هُدائے گزبی داشت.
گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئیی چمّان منا کَدر و اِزّتے هست، گڑا تئوِ هُداوند مئے همراه بئے. بِلّ تُرے اے ناپَرمان وَتسَرێن کئومے، بله تئو مئے رَدکاری و گناهان ببَکش و مارا وتی میراس کن.“
گڑا گۆن وتی باگپانا گوَشتی: ’سئے سال اِنت که من اے اِنجیرئے بَرانی چارگا کایان بله هچَّ نگندان. بگُڈّی تان زمینا بێبَر و بێسَمَر مکنت.‘
دێمی سالا، اگن بَری دات شَرّ، اگن نداتی گڑا بگُڈّی.‘“
نه په زمین و ڈگارا دردَ وارت و نه سَمات بوتَ کنت، آییا دورَ رێچنت. هرکَسا په اِشکنگا گۆش پِر، بِشکنت.“
او براتان! منی دلئے اَرمان و دْوا گۆن هُدایا په اِسراییلیان همِش اِنت که آ برَکّنت.
په اے اُمێتا که وتی جندئے مردمان هَسَدّیگ بکنان و اے پئیما چه آیان لهتێنا برَکّێنان.
لهتێن مردم گمانَ کنت و گوَشیت که هُداوندا وتی پِر ترّگ و آیگئے کئول و واده مهتل داشتگ، بله چُش نهاِنت. راستێن هبر اِش اِنت که هُداوند گۆن شما سبر و اۆپارَ کنت، وهد و مۆهَ دنت که گُنهکار پتئوبه بکننت، چێا که نلۆٹیت کَسّے گار و بێگواه ببیت.