7 گڑا گۆن وتی باگپانا گوَشتی: ’سئے سال اِنت که من اے اِنجیرئے بَرانی چارگا کایان بله هچَّ نگندان. بگُڈّی تان زمینا بێبَر و بێسَمَر مکنت.‘
تئو منی دێما مان مَتَرّ. بِلّ منی هِژم اِشانَ سۆچیت و پُرَ کنت. من چه تئو دگه مزنێن کئومے اَڈَّ کنان.“
آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشت: ’درچکا گُڈّ و شاهڑانی بُرّ و تاکانی سِند و برانی شِنگ و شانگ کن. بِلّ که جانوَر چه اِشیئے ساهگا درَ کاینت و تچنت و مُرگ چه اِشیئے شاهڑان بالَ کننت.
درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈَّگ و سۆچگَ بیت.
بله باگپانا پَسّئو دات: ’واجه! دگه یکّ سالے بِلّی، من اِشیئے بُنا کۆچان و کلۆنڈان و سَماتَ دئیان،
نون تَپَر تئیار اِنت درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.“
منی هر ٹالے که بَرَ نئیاریت، پت آییا گُڈّیت و هر ٹالے که بَرَ کاریت، آییا تراشیت و پَلگاریت که گێشتر بَر و سَمر بیاریت.
اگن کَسے منی دل و درونا ممانیت، سِستگێن ٹالێئے ڈئولا دئور دئیگَ بیت و هُشکَ ترّیت. مردم هُشکێن ٹالان مُچَّ کننت و آسا دئورَ دئینت و سۆچنت.