6 پدا ایسّایا په آیان مِسالے جت: ”مردێا وتی انگوری باگا اِنجیرئے درچکے هستاَت. یکّ رۆچے، آ اِنجیرئے بَرانی چارگا باگا شت، بله بَرے ندیستی.
من شمارا گوَشان نه، شما هم، اگن تئوبه مکنێت، همایانی ڈئولا گار و گُمسارَ بێت.“
نون تَپَر تئیار اِنت درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.“
شما منا گچێن نکرتگ، من شمارا گچێن کرتگ و دێم داتگ که شما برئوێت و بَر و سَمر بیارێت، اَبدمانێن بَر و سَمر. گڑا هرچے که منی نامئے سرا چه پتا بلۆٹێت، شمارا دنت.
بله پاکێن روهئے بَر و سَمر اِش اَنت: مِهر، شادِه، اێمنی، سَبر و اۆپار، مِهربانی، شَرّی، وَپاداری،
من ٹێکیئے واهگدار نهآن، بله په شما هما ”سوتّئے“ واهگدار آن که شمئے هسابئے تها گێش کنگَ بیت.