23 یکّێا جُست کرت: ”او واجه! بارێن، چه مردمان، تهنا کَمُّکێنے رَکّیت؟“
اے هبرئے اِشکنگا، مرید سکّ هئیران بوتنت و وتمانوتا گوَشتِش: ”گڑا کئے رَکّتَ کنت؟“
اے ڈئولا، آ که ائولی اَنت، آهِریَ بنت و هما که آهِری اَنت، ائولیَ بنت.“
چێا که لۆٹتگێن باز اَنت، بله گچێن کرتگێن کمّ.“
بله تنک اِنت آ دروازگ و گران اِنت آ راه که زِندئے نێمگا بارت و اے راهئے رئوۆک هم کمّ اَنت.
ایسّا شهر په شهر و مێتگ په مێتگ مردمان تالیم دئیان دێم په اورشَلیما رئوگا اَت،
آییا پَسّئو دات: ”جُهد کنێت چه تنکێن دروازگا بگوَزێت، چێا که من شمارا گوَشان، بازێنے چه همے دروازگا گوَزگئے جُهدا کنت، بله گوَست نکنت.