رَندا گۆن همایان که چَپّێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او شومّان! چه منی دێما دور بێت و هما جمبورێن آسئے نێمگا برئوێت که هچبرَ نمریت و په شئیتان و آییئے همراهان اَڈّ کنگ بوتگ.
اِشیا اَبێد، شمئیگ و مئے نیاما، یکّ اَنچێن جُهلێن دَرَگے بُرّگ بوتگ که نه مئے نێمگئے مردم شمئے گوَرا شتَ کننت و نه شمئے نێمگئے مردم مئے کِرا آتکَ کننت.‘
او براتان! هَکّێن گپّ اِش اِنت که ما باید اِنت مُدام په شما هُدائے شُگرا بگرێن، چێا که شمئے ایمان رۆچ په رۆچ رُدان اِنت و په یکدومیا شمئے سجّهێنانی مِهر هم گێش بئیان اِنت.