43 بَهتاور اِنت هما هِزمتکار که وهدے هُدابُند کئیت، آییا هما کارانی سرا گندیت.
منی چمّ زمینئے سرا وپادارێن مردم شۆهازَ کننت تانکه گۆن من جَهمنند ببنت، هما کَس منی هزمتکار بوتَ کنت که په بێمئیاریَ گَردیت.
بَهتاور اِنت هما هِزمتکار که وهدے هُدابُندَ کئیت، آییا هما کارانی سرا گندیت.
بَهتاور اَنت هما هِزمتکار که آیانی هُدابُندَ کئیت و گندیت آگه و هُژّار اَنت. باور کنێت هُدابُند وت په آیانی هِزمتا لانکَ بندیت، آیانَ نندارێنیت و ورگ دێما دنت.
هُداوندێن ایسّایا گوَشت: ”وپادار و شیوّارێن کارمَستر هما اِنت که هُدابُند آییا وتی اے دگه سجّهێن هِزمتکارانی مستر بکنت تان آیان په وهد وَرد و وراک بدنت.
شمارا راستێنَ گوَشان، هُدابُند هما هِزمتکارا وتی سجّهێن مال و هستیئے کارمَسترَ کنت.
او دُردانگان! نون که اے چیزّانی ودارا اێت، جُهد کنێت آ شمارا پاک و بےائیب و گۆن وت په سُهل و آرامیا ودی بکنت و بگندیت.