44 بَژن اِنت، شما هما کبرانی پئیما اێت که آیانی سرا سِنگ و شَکّ نێست و گِندگَ نبنت و مردم په نازانتی آیانَ لپاشنت و گوَزنت.“
چیا که راستی آیانی زبانا نێست و دل و دَرونِش تباهی اِنت و بسّ. گُٹّ و گلواِش پْراهێن کَبرے و وتی زبانا په چاپلوسی کارَ بندنت.
تُرے بِلّی آییئے دانگ چه اے دگه تُهمان کَستر اِنت، بله وهدے رُدیت چه اے دگه سبزگان بُرزتر، درچکێئے ڈئولا بیت و بالی مُرگ آییئے تاک و ٹالانی چێرا کُدۆه و کُدامَ بندنت.“
گڑا پولُسا گوَشت: ”هُدا ترا جنت، او اِسپێتی پِر مُشتگێن دیوال! تئو شَریَتئے رهبندانی رَندگیریا منی مئیار و بێمئیاریئے گیشّێنگا اِدا ائے، بله اے کارئے بدلا گۆن منی شَهمات جناێنگا شَریَتئے رَهبندان پْرۆشگا ائے.“