23 کَسے که منی همراه و دۆزواه نهاِنت آ منی بدواه اِنت، کَسے که مُچّ و یکجاه کنگا گۆن من هۆر نهاِنت، آ تَک و پَرک و شِنگ و شانگَ کنت.
کَسے که منی همراه و دۆزواه نهاِنت، آ منی بَدواه اِنت، کَسے که مُچّ و یکجاه کنگا گۆن من هۆر نهاِنت، آ، شِنگ و شانگ و تَک و پَرکَ کنت.
آ که مئے بَدواه نهاِنت گۆن ما اِنت.
بله اگن زۆرمندترێن مردمے آییئے لۆگئے سرا هَمله و اُرُش ببارت و چه آییا سردست ببیت، هما سِلاهان که آ مرد چه آیان دلجم اَت، چه آییا پَچَ گیپت و آییئے مال و مِلکتا بهر و بانگَ کنت.
ایسّایا گوَشت: ”نه، اے کارا مکنێت، چێا که اگن کَسے شمئے بدواه مبیت، گۆن شما اِنت.“