8 هر شهرێا که رئوێت و آ شهرئے مردم شمارا وشّاتکَ کننت، گڑا هرچے که په ورگا کارنت، بوَرێت.
هرکَس شمارا وشّاتک بگوَشیت و شرپ بدنت، منا شرپَ دنت و هما که منا شرپَ دنت، آ هماییا شرپَ دنت که منا راهی داتگ.
بله اگن شهرێا شتێت که آ شهرئے مردمان شمارا وشّاتک نکرت، گڑا چه اۆدا در بیاێت و هما شهرئے رَهسران هرکَسا که گندێت، آیان بگوَشێت:
گۆن مریدان گوَشتی: ”هرکَس که په منی نامئیگی اے کَسانێن چُکّا گۆن وشواهگی بزوریت و وتی گوَرا بداریت، بزان آییا منا زرتگ و مَنِّتگ. هرکَس که منا بمَنّیت هما هُدایا مَنّیت که منا راهی داتگ، چێا که چه شما، هما مستر اِنت که وتا چه سجّهێنان کَسترَ زانت.“
شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی راه داتگێنا وشّاتکَ کنت و شرپَ دنت، بزان منا شرپَ دنت. و هرکَس که منا وشّاتکَ کنت و شرپَ دنت، بزان منی دێم دئیۆکا شرپَ دنت.“