مردم شتنت تان گۆن وتی چمّان اے سرگوَستا بگندنت. ایسّائے کِرّا آتکنت و هما مردِش دیست که جِنّان یله کرتگاَت، ایسّائے پادانی دێما نِشتگ، پُچّ و پۆشاکی گوَرا و په هۆش و سار اِنت. نون تُرسِش دلا نِشت.
”من یَهودیے آن و منی پێدائِشئے جاگه، کیلیکیَهئے دَمگا، تَرْسوسئے شهر اِنت، بله منی رُست و رُدۆم همِدا اورشَلیما بوتگ. گامالیَل منی استاد بوتگ و مئے پت و پیرُکانی سَرجمێن شَریَت من چه هماییا در برتگ. په هُدا و آییئے رَزایا باز واهگدار و هُدۆناک بوتگان، اَنچُش که مرۆچی شما هُدۆناک اێت.