32 همے ڈئولا، مزنێن پرستشگاهئے هِزمتکارے هم چه همے راها گوَزگا اَت، وهدے آ مردی دیست گوَست و شت.
بُهتام جنۆکانی کَلاگی آن، منا که گِندنت، سرا چَنڈێننت.
بے گَت و گُمانا، چه همے راها یکّ دینی پێشواے گوَزگا اَت، وهدے اے مردی دیست، وتی راهی تاب دات و گوَست.
بله رَندترا، سامِری کئومئے یکّ مردے چه اۆدا گوَزان، همے جاگها رَست. وهدے آ مردی دیست، آییئے سرا بَزّگی بوت،
بله پولُسا تئوار کرت و گوَشت: ”وتا تاوان مدئے، ما سجّهێن وتی جاگها اێن.“
گڑا، آیان کَنیسَهئے نۆکێن مستر سوسْتینِس گپت و هَکدیوانئے دێما لَٹّ و کُٹّ کرت. بله گَلّیوا اِشیئے سرا هچّ دِلگۆش ندات.
مردم وتی جندا دۆستَ دارنت، زردۆست، بَٹاکی، گروناک، زاه و بد کنۆک، پت و ماتئے ناپرمان، ناشُگر، ناپاک،