25 چه شَریَتئے کازیان یکّے، ایسّائے کِرّا آتک و په آییئے چَکّاسا جُستی کرت: ”او استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یکّ مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
ایسّایا پَسّئو دات: ”موسّایا شمارا چے هُکم کرتگ؟“
چه شَریَتئے زانۆگران یکّے، آیانی اے هبران گۆش دارگا اَت و آییا مارِت که ایسّا شَرّ پَسّئو دئیگا اِنت، نزّیکّا آتک و جُستی کرت: ”شَریَتئے مسترێن هُکم کجام اِنت؟“
من شمارا گوَشان، بازێن پئیگمبر و بادشاهانی واهگ و مُراد همے بوتگ که هرچے شما گِندگا اێت آیان هم بدیستێن، بله ندیستِش و هرچے شما اِشکنگا اێت آیان هم بِشکُتێن بله نهاِشکتِش.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتا چے نبشته اِنت، چه آییئے وانگا تئو چے سرپدَ بئے؟“
چه سرداران یکّێا جُست کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
بله پَریسی و شَریَتئے کازیان چه یَهیائے دستا پاکشۆدی نگپت و هُدائے لۆٹ و واهگِش په وت نمَنّت.
آیان اے هبر پمێشکا کرت که ایسّایا داما دئور بدئینت و ایسّا اَنچێن هبرے بکنت که مئیاربار ببیت، بله ایسّا جَهل بوت و گۆن لَنکُکا زمینئے سرا چیزّے نبیسگا لگّت.
اگن میراس شَریَتئے بُنیادا اِنت، گڑا بزان کئولئے بُنیادا نهاِنت، بله هُدایا چه وتی رهمتا اے میراس اِبراهێمارا کئولئے بُنیادا داتگ.