1 چه اِشیا رَند، هُداوندێن ایسّایا دگه هپتاد مرید گچێن کرت و هما شهر و مێتگان که رئوگی اَت، چه وت پێسر، دو دوا راهی داتنت و
آ، گۆن اِلیاس نبیئے روه و کدرتا، چه هُداوندا پێسرَ کئیت، تانکه پتانی دلان چُکّانی نێمگا بتَرّێنیت و نمَنّۆکان هم پهرێزکارانی هِکمتئے نێمگا چَهر بدنت، تانکه په هُداوندا کئومے تئیار بکنت.“
تئو، او منی چُکّ! بُرزێن اَرشئے هُدائے نبی زانگَ بئے، چێا که تئو چه هُداوندئے آیگا پێسر، آییئے راه و کِشکا تچک و تئیارَ کنئے.
وهدے هُداوندێن ایسّایا آ جنۆزام دیست، آییئے سرا سکّ بَزّگی بوت و گوَشتی: ”مگرێو.“
په جُست کنگا هُداوندێن ایسّائے کِرّا دێم دات که ”بارێن، تئو هما ائے که آیگی اَت، یا ما په دگرێا رَهچار ببێن؟“
بله چه وت پێسر، لهتێن کاسِدی راه دات. آ شتنت و سامِریانی یکّ مێتگێا رَستنت تانکه چه آییئے آیگا پێسر، په آییا تئیاری بکننت.