76 تئو، او منی چُکّ! بُرزێن اَرشئے هُدائے نبی زانگَ بئے، چێا که تئو چه هُداوندئے آیگا پێسر، آییئے راه و کِشکا تچک و تئیارَ کنئے.
سَهیونئے بارئوا گوَشگَ بیت: ”اے مردم و آ مردم همۆدا پێدا بوتگاَنت، بُرزێن اَرشئے هُدا وت اورشَلیما پادارَ کنت.“
هیرودیسا په یَهیائے کۆشارێنگا شئور کرتگاَت بله تُرستی، چێا که مردمانی باور اَت یَهیا پئیگمبرے.
اگن بگوَشێن که چه انسانئے نێمگا بوتگ، گڑا مارا چه مردمانَ تُرسیت چێا که سجّهێن مردمان مَنِّتگ که یَهیا نبیے.“
من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیگی اِنت، چه من زۆرمندتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نهآن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.
یَهیا هما اِنت که اِشئیا نبی آییئے بارئوا گوَشیت: گیابانا، کَسے گْوانکَ جنت: هُداوندئے راها تئیار و، آییئے کِشکا راست و تچک بکنێت.
اگن بگوَشێن چه انسانئے نێمگا اَت...؟“ اے هبرِش دێما نبرت چێا که آیان چه مردمان تُرست، په اے هاترا که مردم یَهیایا بَرهَکّێن نبیے هساب کنگا اَتنت.
آ، مزنێن مردمے بیت و بُرزێن اَرشئے هُدائے چُکّ زانگَ بیت و هُداوندێن هُدا، آییئے پت و پیرُکی، بزان داوودئے بادشاهیئے تَهتا آییا بَکشیت.
پرێشتگا پَسّئو دات: ”هُدائے پاکێن روه تئیی سرا اێرَ کئیت و بُرزێن اَرشئے هُدائے زۆر و کدرت تئیی سرا ساهێلَ بیت. پمێشکا آ، پاک و هُدائے چُکّ زانگَ بیت.
بله شما گۆن وتی دژمنان هم مهربان ببێت، گۆن آیان نێکی بکنێت، وامِش بدئیێت و پدا ملۆٹێت. اے ڈئولا، شمارا چه هُدائے نێمگا، مزنێن مُزّے رَسیت و شما مَزَنشانێن هُدائے چُکَّ بێت، چێا که آ، گۆن ناشگر و بدکارێن مردمان هم مهربان اِنت.
آییا چه اِشئیا نبیئے کئولا گوَشت: ”من هماییئے تئوار آن که گیابانا کوکّارَ کنت و گوَشیت، په هُداوندا راها تچک و هموار کنێت.“
آ چه من و رَندَ کئیت و من آییئے کئوشبندانی بۆجگئے لاهک هم نهآن.“
شما وت شاهد اێت، من گوَشت که من مَسیه نهآن، بله چه آییا پێسر رئوان دئیگ بوتگان.
آ، پولُس و مئے رَندا آتک و په کوکّار گوَشگا اَت که ”اے مردم، بُرزێن اَرشئے هُدائے هِزمتکار اَنت و شمارا رَکّێنگئے یکّ راهے سۆجَ دئینت.“