72 مئے پت و پیرُکانی سرا مِهر و رهمتی کرتگ و وتی پاکێن هما اَهد و کَرارئے یات و تْرانگی داشتگ.
هما مردم که ترا برکتَ دئینت، من آیان برکتَ دئیان و هما مردم که ترا نالتَ کننت، من آیان نالتَ کنان و زمینئے سجّهێن کئوم تئیی سئوبا برکتَ گرنت.“
زمینئے سجّهێن کئوم تئیی پُشپَدئے سئوَبا برکتَ گرنت، چێا که تئو منی هبر زُرتگ.‘“
من تئیی نَسل و پَدرێچا آسمانئے اِستارانی کِساسا بازَ کنان و اے سجّهێن زمینان آیانا دئیان و تئیی نَسل و پَدرێچئے سئوَبا زمینئے سجّهێن کئوم برکتَ گرنت،
تئیی چُکّ و نُماسگ زمینئے هاکانی کِساسا بازَ بنت و شما رۆدراتک و رۆنند و شمال و جنوب، چارێن نێمگان تالانَ بێت. زمینئے سجّهێن کئوم تئیی و تئیی نَسل و پَدرێچئے سئوَبا بَرکتَ گرنت.
چێا که وتی پاکێن کئولی یات اَت که گۆن وتی هزمتکارێن اِبراهێما کرتگاَتی.
گۆن آیان وتی اَهد و کراری یات کرت و چه وتی بازێن مِهرا، چه آیانی بدیان سر گوَست.
آ همایان وراکَ دنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت، وتی اَهد و کَرارا تان اَبد یاتَ کنت.
آییا په اِسراییلئے اۆبادگان وتی مِهر و وَپا یاتا آورتگ، زمینئے سجّهێن گُڈّی هَدّ و سیمسران، مئے هُدائے داتگێن نجات دیستگ.
بنی اِسراییلی وشّێن مِستاگئے هسابا، په شمئیگی هُدائے دُژمن اَنت بله گِچێنکاریئے هسابا، آ په وتی بُنپیرُکانی هاترا هُدائے دۆست اَنت.
آ، اِسراییلی اَنت که په چُکّی زورگ بوتگاَنت. شان و شئوکت، اَهد و پئیمان، شَریَتئے رسگ، پرستشئے راه و رَهبند و هُدائے لبز و کرار همایانیگ اَنت.