68 ”هُداوند، اِسراییلئے هُدایا سَتا و سَنا بات، چێا که په وتی کئومئے مَدَت کنگا آتکگ و کئومی رَکّێنتگ.
بُرزێن اَرشئے هُدایا ستا و سنا بات که دژمنی تئیی دستا داتنت.“ گڑا اِبراما، آییارا چه هر چیزّا دَهیَکّ دات.
گوَشتی: ”هُداوندا سَتا بات، منی واجه اِبراهێمئے هُدایا که گۆن منی واجها وتی مِهر و وپاداریای برجاه داشتگ و دێم په منی واجهئے سیادانی لۆگئے اے سپرا منی رهشۆن بوتگ.“
نوها گوَشت: ”هُداوندا سَتا بات، سامئے هُدایا. کَنهان، سامئے گُلام بات.
هُداوندا ستا و سنا بات، اِسراییلئے هُدایا، اَبد تان اَبد. سجّهێن مردم بگوَشاتنت: ”انچُش بات. آمین.“ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
آییا وتی کئوم مۆکِتگ، تان اَبد وتی اَهد و کَراری برجم داشتگ. آییئے نام پاک و باکمال اِنت.
آ وت اِسراییلا مۆکیت چه آیانی سجّهێن گناهان.
هُداوندا ستا بات، اِسراییلئے هُدایا، چه اَزل تان اَبد. اَنچش بات. آمین.
مهلوکا باوَر کرت. وهدے آیان اِشکت که هُداوندا مئے نێمگا دلگۆش کرتگ و مئے بزّگیای دیستگ، په ادب سرِش جَهل کرت و پرستش کنگا لگّتنت.
آییا، چه مئے سجّهێن دژمن و بدواهان که چه ما نپْرتَ کننت، مارا رَکّێنتگ،
ترا و تئیی چُکّان، ڈگارا چَگلَ دئینت و گۆن هاک و هۆنا هۆر و هئوارَ کننت و سِنگے په سِنگێئے سرا هم پَشتَ نگێجنت، چێا که تئو وتی هُدائے آیگئے وهد و ساهت، پَجّاه نئیاورت.“
آ هم، هما ساهتا آیانی کِرّا آتک، هُدائے شُگری گپت و گۆن هما سجّهێن مردمان که اورشَلیمئے رَکّێنگئے رَهچار اَتنت، گوَشتی: ”اے چُکّ هما رَکّێنۆک اِنت.“
مارا اُمێت اَت، آ هما بیت که اِسراییلا رَکّێنیت. نون گپّ اِش اِنت که اے هبران سئے رۆچ گوَستگ.
سجّهێنانی دلا تُرسے نِشت و هُدایا سِپَت و سَنا کنان، گوَشتِش: ”مئے کِرّا مزنێن نبیے ودی بوتگ“ و ”هُدا وتی کئومئے کُمکّ کنگا آتکگ.“
مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هُداێن پتا ستا و سنا بات. چه وتی سررێچێن رهمتا و گۆن ایسّا مَسیهئے چه مُردگان زندگ بئیگا، هُدایا مارا نۆکسرا پێدا کرت تان مارا زندگێن اُمێتے برسیت.