66 هرکَسا که اے هال اِشکت وتی دل و هئیالا چُش گوَشتی: ”بارێن، اے چُکّ چۆنێن مردمے بیت؟“ چێا که هُداوندئے دست گۆن آییا گۆن اَت.
برات گۆن ایسُّپا هَسَدّیگ اَتنت، بله پتئے هئیال مُدام گۆن ایسُّپئے واب و هبران اَت.
هُداوند گۆن ایسُّپا گۆن اَت، پمێشکا ایسُّپ هر کارا کامیاب اَت و وتی مِسری واجهئے لۆگا جَهمنند اَت.
من تئیی هبر وتی دلا اَمبار کرتگاَنت که تئیی هلاپا گناه مکنان.
تئیی دست هما مردئے سرا بات که تئیی راستێن نێمگا اِنت، هما انسانئے چُکّئے سرا که تئو په وت رۆدێنت و زۆرمند کرت.
منی دست گۆن آییا گۆنَ بیت و منی باسکی زۆرمندَ کنت.
آ چُکّ، رُدان و مان پاکێن روها زۆرمند بئیان اَت. چه بنی اِسراییلیانی نیاما زاهر بئیگا پێسر، گیابانانَ مَنت.
بله مَریما اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت و اِشانی سرا باز پِگر و هئیالیَ کرت.
آ چُکّ، رُدان و زۆرمند بئیان اَت. چه زانت و زانگا سررێچ اَت و هُدائے رهمتی گۆن اَت.
ایسّا گۆن آیان پدا ناسِرَها شت و آیانی سجّهێن هبری گپت و مَنِّتنت. آییئے ماتا اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت.
”منی اے هبران په شَرّی دلگۆش کنێت، انسانئے چُکّ گۆن دَگا و درۆهگ مردمانی دستا دئیگَ بیت.“
هُداوندئے دست گۆن آیان گۆن اَت، پمێشکا بازێنے باوَرمند بوت و چه وتی کار و راهان، دێم په هُداوندا آتک.