58 آییئے چِلّگیئے هال که سیاد و همساهگان سر بوت و اِشکتِش هُداوندا آییئے سرا مزنێن مِهر و رهمتے کرتگ، گڑا گۆن آییئے وشّیا هۆر و شریکدار بوتنت.
شما منی سرا، وتی کَسترئے سرا رهم کرتگ و گۆن منی زِندئے رَکّێنگا پێش داشتگ که چینکدر مهربان اێت. بله من دێم په کۆهان تتکَ نکنان. چۆ مبیت که اے تباهی منا مان برۆپیت و من بمِران.
سارَها گوَشت: ”هُدایا منا ’کَندَگ‘ داتگ و هرکَس که سهیگَ بیت، گۆن منَ کَندیت.“
سَنٹ و بےائولادێن جنێنا وشدل و چُکّانی ماتَ کنت و آییئے لۆگا آباد. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
آ، په تئو شادهی و وشّیَ کاریت و چه آییئے بوتنا بازێنے هم شادانَ بیت،
آییا گۆن وت گوَشت: ”هُداوندا په من چُشێن کارے کرتگ، اے رۆچان وتی مِهری منی سرا گوارێنتگ و مردمانی چمّا اے کماِزّتیای چه من دور کرتگ.“
وهدے اِلیزابِتئے ماه و رۆچ سَرجم بوتنت، آییا مردێنچُکّے بوت.
گڑا، ایسّایا گۆن مهماندارا گوَشت: ”وهدے تئو په سبارگ یا شاما مهمانیَ کنئے، وتی سَنگت، برات و سیاد یا هستۆمندێن همساهگان ملۆٹ، چُش مبیت که آ هم تئیی مهمانیئے بدلا، ترا مهمان بکننت و تئو وتی مهمانیئے بدلا بگرئے.
اگن کَسے شادهیَ کنت گۆن آییا شادهی بکنێت و اگن کَسے گرێت گۆن آییا بگرێوێت.