اگن کَسے چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، آ وهدی که گۆن وتیگ و آسمانی پتئیگ و پاکێن پرێشتگانی شان و شئوکتا اے جهانا پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.
تئو کئے ائے که دگرێئے هِزمتکارئے سرا هُکم ببُرّئے؟ آ وتی جندئے هُدابندئے پێشگاها اۆشتیت یا کپیت. بله بزان که اۆشتیت، چێا که هُداوندا اے واک هست که آییا بداریت.
تان اۆدا که گۆن مَسیهئے سکّیانی سگّگا شریکدار اێت گَل و شادان ببێت، تانکه هما ساهتا که آییئے شان و شئوکت پَدّرَ بیت، شما هم وشّ ببێت و بێکِساس شادمانی کرت بکنێت.