23 لهتێنا چه آسا بکَشّێت و برَکّێنێت و دگه لهتێنا رهمت پێش بدارێت بله گۆن تُرس و لَرز و چه آیانی جامگان هم نپرت بکنێت که آیانی جسما پلیت کرتگاَنت.
په اے اُمێتا که وتی جندئے مردمان هَسَدّیگ بکنان و اے پئیما چه آیان لهتێنا برَکّێنان.
بله اگن کَسے اے هبران مَمنّیت که ما اے کاگدا نبشته کرتگاَنت، وتی چمّان چه آییا دور مکنێت بله گۆن آییا نند و پاد آ مکنێت، بِلّی شرمندگَ بیت.
وتی زند و تالیم دئیَگئے نێمگا شرّیئے سرا دلگۆش بکن و دێما برانِش کن. اگن اے کاران بکنئے، وتا هم رَکّێنئے و وتی گۆش دارۆکان هم.
پرچا که اے ڈئولێن مردمێئے وشّاتک کنگ، گۆن آییئے رَدێن کاران شریکدار بئیگ اِنت.
گۆن آ لهتێنا که دودل اَنت مهربان ببێت،
من ترا نسیهتَ کنان که چه من آسا تاپتگێن تِلاه په بها بزور تانکه هستۆمند ببئے، اسپێتێن پۆشاک په بها بزور و گوَرا کن که تئیی بێننگێن جاندری چێر ببیت و په وتی چمّان مَلَم په بها بزور و چمّان بمُش تانکه دیست بکنئے.
بله ترا ساردیسا لهتێن مردم هست که وتی پۆشاکِش پلیت نکرتگاَنت، آ اسپێتپۆشَ بنت و گۆن من گامَ جننت چێا که کرزنت.