من شمارا دروَر و نمونه پێش کرتگ که شما هم منی ڈئولا وتی دستان کار ببندێت و کار بکنێت و وار و بَزّگان کُمکّ بدئیێت. شما چه هُداوندێن ایسّائے اے هبران بێتْرانگ مبێت و مشمۆشێت که آییا گوَشت: ’چه زورگا، دئیگ بَهتاورتر اِنت.‘“
هما هبران وتی یاتا بیارێت که گوَستگێن زمانگان پێشیگێن پاک و پَلگارتگێن نبیان گوَشتگاَنت، اَنچُش هم مئے هُداوند و رَکّێنۆکئے هُکما شمئے هئیالا بیاران که آییئے کاسِدان شمارا داتگ.
ما چه هُدایا اێن و کَسے که هُدایا زانت، آییئے دلگۆش مئے نێمگا اِنت، بله آ که چه هُدایا نهاِنت، آییئے دلگۆش مئے نێمگا نهاِنت. راستیئے روه و گُمراهیئے روها همے ڈئولا زانێن و پَجّاهَ کارێن.
او دُردانگان! واهگدار اَتان په شما هما رَکّگئے بارئوا بنبیسان که ما سجّهێن آییئے شریکدار اێن. بله من زلورت دیست که گۆن اے چیزّانی نبیسگا، شمئے دلا شئوک پێدا بکنان تان په هما باوَرا جُهد بکنێت که یکّ رندے پَلگارتگێنان دئیگ بوتگ و تان اَبد گۆن ماشما گۆنَ بیت.