4 تانکه رۆچ اِنت، باید اِنت ما منی دێم دئیۆکئے کاران سَرجم بکنێن، شپ که بیت گڑا کَسّ کار کرتَ نکنت.
گوَشتِش: ’مارا هچکَسا کار نداتگ.‘ باگئے هُدابُندا گوَشت: ’شما هم برئوێت و باگا کار کنێت.‘
ایسّایا گۆن مُنڈێن مردا گوَشت: ”بیا دێما بۆشت.“
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ و شمارا پێش داشتگ. په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟“
اگن من وتی پتئے کاران مکنان، منی سرا ایمان مئیارێت.
ایسّایا گوَشت: ”تهنا یکّ گوَنڈێن وهدێا رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت. تان وهدے که رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت، گام جنانا دێما برئوێت. چۆ مبیت که تهاری شمئے سرا بالادست ببیت. کَسے که تهاریا گامَ جنت، نزانت کجا رئوت.
آ کار که تئو منا داتگاَت که سَرجمی بکنان، من سَرجم کرت و اے ڈئولا په جهانا تئیی شان و شئوکتُن زاهر کرت.
ایسّایا گوَشت: ”منی وراک اِش اِنت که وتی دێم دئیۆکئے واهگا پوره بکنان و آییئے کاران سَرجم بکنان.
گڑا ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، چُکّ وتسرا هچّ کارے کرتَ نکنت، پتئے کارانَ گندیت و آیانی رَندگیریا کنت. هر کارے که پتَ کنت، چُکّ هم هما کارا کنت.
بله منا چه یَهیایا مسترێن شاهد هست. همے کار که پتا منی دستا داتگاَنت که سَرجمِش بکنان و من سَرجمِشَ کنان، همے کار منی شاهد اَنت که منا پتا رئوان داتگ.
ایسّایا گوَشت: ”من په کَمُّکێن وهدێا شمئے کِرّا آن و رَندا وتی دێم دئیۆکئے کِرّا رئوان.
بله ما چه وتی دیستگێن و اِشکتگێنانی پَدّر و درشان کنگا وتا داشتَ نکنێن.“
گڑا تان هما وهدا که مارا مۆه هست، بیاێت گۆن سجّهێنان شَرّیَ کنێن و هاس گۆن همایان که باوَرمند اَنت.