38 گوَشتی: ”او هُداوند! ایمانُن آورت“ و ایسّائے پادان کپت.
چُکّا بچُکّێت چۆ مبیت که زهر بگیپت و شما راهئے نێما گار و بێگواه ببێت، چیا که آ اَناگت بْرانزَ گیپت. بَهتاور هما اَنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بنت.
بِلّ بادشاه تئیی زێباییئے شئیدا ببیت، آییئے دێما په اَدب بۆشت که آ تئیی واجه اِنت.
هما که بۆجیگا نِشتگاَتنت، ایسّااِش ستا و سنا کنانا گوَشت: ”بێشکّ تئو هُدائے چُکّ ائے.“
وهدے آیان ایسّا دیست پرستشِش کرت، بله لهتێن اَنگت شکّ اَت.
ایسّا بے گَت و گُمانا اَناگت وت گۆن آ جنێنان دُچار کپت و گوَشتی: ”سلام و درۆت!“ آ نزّیکّا آتکنت، ایسّائے پادِش گپتنت و پرستشِش کرت.
یکّ مردے که آییا سْیَهگَرّئے نادْراهیا گپتگاَت ایسّائے کِرّا آتک، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“
مریدان ایسّا پرستش کرت و گۆن بازێن گَل و وشّیے اورشَلیما پِر ترّتنت.
تومایا گوَشت: ”او منی هُداوند، او منی هُدا!“
گڑا ایسّایا گوَشت: ”من په دادرسی کنگا اے دنیایا آتکگان، تانکه کۆر بینا ببنت و بینا کۆر.“