36 مردا گوَشت: ”او واجه! انسانئے چُکّ کئے اِنت؟ کئیی سرا ایمان بیاران؟“
که چه آییا جُست بکننت: ”بارێن، تئو هما ائے که آیگی اَت، یا په دگرێا رهچار ببێن؟“
ایسّایا چَکّ تَرّێنت و هر دوێنی دیستنت که منی رَندا کپتگاَنت. جُستی کرت: ”شما چے لۆٹێت؟“ گوَشتِش: ”رَبّی! (بزان: او استاد!) تئو کجا نِشتگئے؟“
ایسّایا گوَشت: ”تئو آ دیستگ. همش اِنت که گۆن تئو هبر کنگا اِنت.“
نون چۆن یکّێا تئوار بکننت که آییئے سرا باورِش نکرتگ؟ و چۆن یکّێئے سرا باور بکننت وهدے آییئے بارئوا چیزّے نهاِشکتگِش؟ و چۆن بِشکننت اگن کَسے آیانی کِرّا اے جارا مجنت؟