26 جُستِش کرت: ”گۆن تئو چے کرتی؟ چۆن تئیی چمّی رُژنا کرتنت؟“
شَریَتئے زانۆگر و پَریسی، ایسّایا چارگا اَتنت و یکّ نیمّۆنێئے شۆهازا اَتنت که اگن اے مردئے دستا شَمبِهئے رۆچا دْراه بکنت، گڑا ما آییئے سرا شَبَّتئے رۆچا کار کنگئے بُهتاما جتَ کنێن.
جُستِش کرت: ”گڑا تئیی چمّ چۆن رُژنا بوتنت؟“
نون پَریسیان هم چه آییا جُست کرت: ”تئو چۆن بینا بوتئے؟“ مردا گوَشت: ”آییا منی چمّ گِل پِر مُشتنت، من شُشتنت و نون گِندگا آن.“
گوَشتی: ”اے مرد گُنهکارے یا نه، منَ نزانان، بله یکّ چیزّے زانان، من کۆر بوتگان و نون گِندگا آن.“
پَسّئوی دات: ”من پێسرا گۆن شما گوَشت، شما گۆش نداشت، پَرچا لۆٹێت پدا بِشکنێت؟ زانا، شما هم لۆٹێت آییئے مُرید ببێت؟“