14 شَبَّتئے رۆچ اَت که ایسّایا گِل اَڈّ کرتگاَت و آییئے چمّ رُژنا کرتگاَتنت.
شَبَّتئے رۆچێا، ایسّا چه گندمی کِشارانی تۆکا گوَزگا اَت. آییئے مریدان راه رئواجکا چه آ کِشاران لهتێن هۆشگ سِست.
شَبَّتئے رۆچے، ایسّا په وراکئے ورگا چه پَریسی سرۆکان یکّێئے لۆگا شتگاَت. اۆدئے مردم په دلگۆش آییا چارگا اَتنت که بارێن چے کنت؟
یَهودیان ایسّائے آزار دئیگ بِندات کرت، چێا که آییا شَبَّتئے رۆچا چُشێن کارَ کرتنت.
آ مرد دْراه بوت، وتی نِپادی زرتنت و راه گپت. اے رۆچ شَبَّتئے رۆچ اَت.
هما مرد که پێسرا کۆر اَت، پَریسیانی کِرّا برتِش.
اے هبرا و رند، زمینا تُکّی جت و چه لِبزا گِلی اَڈّ کرت، کۆرئے چمّان پِری مُشت و