46 اگن من گناهے کرتگ، چه شما کَسے بیئیت و سابِت بکنت. بله اگن من راستێن هبرا کنان، پَرچا باوَرَ نکنێت؟
شمئے هئیالا، یَهیایا چه کجا پاکشۆدی دئیگئے اِهتیار رَستگاَت، چه آسمانا یا چه انسانئے نێمگا؟“ آیان وتمانوتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن چه آسمانا اَت، گڑا مارا گوَشیت: ’په چے آییئے سرا ایمانۆ نئیاورت؟‘
آیان وتمانوتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن چه آسمانا اَت، گڑا گوَشیت: ’په چے آییئے سرا ایمانۆ نئیاورت؟‘
چه اِد و رند، گۆن شما باز هبرَ نکنان، چێا که اے جهانئے سردار شئیتانَ کئیت. آییا منی سرا هچّ واک و اِهتیار نێست.
اگن منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی مِهرانی ساهگا مانێت، اَنچُش که من وتی پتئے هُکمانی سرا کار کرتگ و آییئے مِهرانی ساهگا نِشتگان.
وهدے آ کئیت، گناه و پهرێزکاری و دادرسیئے بارئوا دنیائے مردمان سهیگَ کنت و آیانی مئیارباریا زاهرَ کنت.
پیلاتوسا گوَشت: ”اَچه، تئو بادشاهے ائے؟“ ایسّایا گوَشت: ”تئو وت منا بادشاهے گوَشگا ائے. من پێدا بوتگ و دنیایا آتکگان که په راستیا گواهی بدئیان. هرکَسا که راستی دۆستَ بیت، منی هبران گۆشَ داریت.“
آ که هُدایی مردمے، هُدائے هبرا گۆشَ داریت. شما هُدائے هبرا گۆشَ ندارێت، چێا که هُدایی مردم نهاێت.“
آیان که بار بار جست کرت ایسّایا سر چست کرت و گوَشتی: ”ائولی سِنگا هما بجنت که وت هچّ گناهی نکرتگ.“
”آییا هچّ گناه نکرت و کَسّارا پرێبی ندات.“