36 گڑا، اگن چُکّ شمارا آزات بکنت، په راستی آزاتَ بێت.
وتی هبرئے هسابا منی گامانی رهشۆن بئے، گناها مئیل که منی سرا هاکمی بکنت.
تئیی هُکمانی راها مئیدانَ کنان، که تئو منی دلا دانا کنئے.
وتی هزمتکارا چه گُروناک و پُرکِبرێن کار و کِردان بدار، مئیل که منی سرا بالادست ببنت. هما وهدا تمان و بےائیبَ بان و چه هر مزنێن گناها پاک.
”هُداوندئے روه منی سرا اِنت، آییا منا رۆگن پِر مُشتگ تانکه وار و نێزگاران وشّێن مِستاگے برسێنان، منا دێمی داتگ که بندیگ و اَسیران آزاتیئے بشارتا بدئیان و په کۆران بیناییئے مِستاگا برسێنان، زُلم دیستگێنان برَکّێنان و
چێا که چه ایسّا مَسیهئے راها، زِندئے روهئے کانونا منا چه گناه و مَرکئے کانونا آزات کرتگ.
مَسیها مارا آزات کرت که ما آزات ببێن. گڑا مُهر بۆشتێت، وتارا پدا گُلامیئے جُگئے چێرا رئوَگا مئیلێت.