3 همے وهدا شَریَتئے زانۆگر و پَریسیان جنێنے آورت که زِنائے وهدا گِرگ بوتگاَت. جنێنِش مردمانی دێما اۆشتارێنت.
هیرودیسا کئومئے سجّهێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر لۆٹت و جُست گپتنت که ”مَسیهئے پێدائِش کجا بئیگی اِنت؟“
سَباها ماهلّه ایسّا پدا مزنێن پرستشگاها آتک. سجّهێن مردم آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت. ایسّا نِشت و آیانی تالیم دئیگا لگّت.
گۆن ایسّایا گوَشتِش: ”او استاد! اے جنێن زنائے سرا گِرگ بوتگ.
گۆن اے هبرئے اِشکُنگا، ائولا کماش یکّ یکّا در آتک و شتنت و رَندا اے دگه مردم. نون بسّ ایسّا و هما اۆشتاتگێن جنێن پَشت کپتنت.
هما مرد که پێسرا کۆر اَت، پَریسیانی کِرّا برتِش.
آیان پِتْرُس و یوهَنّا اۆشتارێنت و جُست گپتنت: ”شما گۆن کجام زۆر و واکا یا گۆن کئیی ناما اے کار کرتگ؟“
تان وهدے آییئے مرد زِندگ اِنت، اگن آ دگه مردے بگیپت، زِنهکار زانگَ بیت. بله اگن آییئے مرد بمریت، چه شَریَتئے اے رَهبندا آزات اِنت و اگن دگه مردے بگیپت زِنهکار زانگَ نبیت.