18 یکّے من آن که په وتی جندا شاهدیَ دئیان و دومی شاهد هما پت اِنت که منا راهی داتگ.“
نێکێن شپانک من آن. نێکێن شپانک وتی ساها په پَسان نَدرَ کنت.
نێکێن شپانک من آن، من وتی پَسانَ زانان و آ هم منا زاننت،
من و پت یکّ اێن.“
دروازگ من آن، هرکَس که چه منی راها بگوَزیت، رَکّیت. تها کئیت یا ڈنّا رئوت، چَراگاهێا سرَ بیت.
ایسّایا گوَشت: ”زِندئے سرچمّگ من آن و اے من آن که مُردگان دوبَر زندگَ کنان. اگن کَسے منی سرا ایمان بیاریت، تُرے بمریت هم پدا زندگَ بیت.
ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.
ایسّایا پدا گۆن مردمان هبر کرت، گوَشتی: ”جهانئے رُژن و نور من آن. کَسے که منی رَندگیریا کنت، آییئے راه هچبر تهارَ نبیت و آ زِندئے رُژناییئے واهندَ بیت.“
آیان جُست کرت: ”تئو کئے ائے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”من هما آن که من چه بِنداتا شمارا گوَشت.
من هما چیزّانی بارئوا هبرَ کنان که وتی پتئے بارگاها دیستگاَنت و شما هما چیزّانی سرا کارَ کنێت که شما چه وتی پتا اِشکتگاَنت.“
شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسے منی هبرا بگیپت، هچبرَ نمریت.“
ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، من هما آن که چه اِبراهێما پێسر بوتگان و هَستان.“